Audeo dicere, inquit.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Duo Reges: constructio interrete. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quare ad ea primum, si videtur;
Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Hoc non est positum in nostra actione. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.
Naturalem enim appetitionem, quam vocant o)rmh)n, itemque officium, ipsam etiam virtutem tuentem volunt esse earum rerum, quae secundum naturam sunt.
- Praeclare Laelius, et recte sofñw, illudque vere: O Publi, o gurges, Galloni! es [redacted] miser, inquit.
- Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est.
- Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.
- Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus.
Putabam equidem satis, inquit, me dixisse.
Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Immo alio genere; Primum quid tu dicis breve? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint. Nunc vides, quid faciat. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.
- Bork
- Haec quo modo conveniant, non sane intellego.
- Bork
- Mihi autem nihil tam perspicuum videtur, quam has sententias eorum philosophorum re inter se magis quam verbis dissidere;
- Sed fortuna fortis;
- Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;
- Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.
- Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.
- Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;
Ita enim parvae et exiguae sunt istae accessiones bonorum, ut, quem ad modum stellae in radiis solis, sic istae in virtutum splendore ne cernantur quidem. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.